در جامعه‌ای که نسبت به احکام صادره آن تشکیک می‌شود و کسی نیز قادر به توجیه و اقناع افکار عمومی نیست و در نهایت هیچ پرونده مهمی در کشور مختومه نمی‌شود و پرونده‌ه
نقد عباس عبدی بر پیشنهاد استعفای دولت: انتخابات در کشور عزیزمان ایران غیرحزبی است/ انتخابات یعنی اول دعوا/ راه حل؛ فقط سیاست داخلی است
عبارات مهم : خارجی
به گزارش عباس عبدی؛ اوضاع بازار سکه و ارز و به تبع آن اجناس وارداتی بویژه در روزهای اخیر، نگرانی ها را نسبت به آینده اقتصادی کشور زیاد کرده هست. به طور طبیعی هر کس گمان می کند که راه حلی وجود دارد، یا اگر راه حلی به ذهن او برسد مطرح می کند.
در همین زمینه آقای موسویان دیپلمات سابق کشور که اکنون در غرب زندگی و فعالیت می کند، پیشنهادی را عنوان کرده که به علت ماهیت عنوان پیشنهادی، بازتاب گسترده ای داشته هست. وی در آخر یک گفت وگو اعلام می کند که: «برای ایجاد اجماع و وحدت داخلی نیاز به درک درست از شرایط داخلی و خارجی کشور، فداکاری و ازخودگذشتگی است.
انتخابات در کشور عزیزمان ایران غیرحزبی است, راه‌حل/ فقط سیاست داخلی است ،
با این وضع، پرسشها اقتصادی فعلی مردم و منافع کلان ملی کشور 2 قربانی مهم اختلافات فعلی جناح های سیاسی داخلی هستند. بزرگان نظام باید قبل از هر چیز در این مورد چاره اندیشی کنند؛ حتی به قیمت یک منزل تکانی اساسی در دولت یا حتی استعفای دولت فعلی و برگزاری انتخابات زودرس، لیکن استمرار وضع فعلی تا 2 سال دیگر، ممکن است موجب لطمات غیرقابل جبران شود.»
به نظر بنده، وی به درستی مسئله را در فقدان وحدت و انسجام و اجماع داخلی دانسته اند. اتفاقاً اگر 5 سال اخیر را به جای تمرکز بر سیاست خارجی و حوزه اقتصادی، قدری از این توجه معطوف به حل سیاست داخلی و کم کردن تنش ها می شد، به طور قطع امروز اوضاع بهتری داشتیم. لیکن ریشه بخش مهمی از پرسشها خارجی و اقتصادی در بحران سیاست داخلی است.
در جامعه‌ای که نسبت به احکام صادره آن تشکیک می‌شود و کسی نیز قادر به توجیه و اقناع افکار عمومی نیست و در نهایت هیچ پرونده مهمی در کشور مختومه نمی‌شود و پرونده‌ه
بحرانی که به صورت فقدان انسجام و اعتماد در جامعه اعم از در روابط عرضی (مردم با مردم، و جناح های قدرت با یکدیگر) یا در روابط طولی (مردم با حکومت) خود را نشان داده هست. با وجود چنین مشکلی، هیچ مسأله اقتصادی و سیاست خارجی قابل حل نیست. بنابراین از این زاویه که یک کارشناس امور سیاست خارجی بعد از سال ها بحث و ارائه تحلیل در این زمینه، اکنون اعلام می کند که رسیدن به یک راه حل جامع، در گرو وحدت و انسجام و اجماع داخلی هست، گامی به پیش برداشته شده است است.
ولی تجویزی که در ادامه این اظهار نظر آمده به کلی مغایر با نشانه اولیه هست. شاید هم نشانه گوینده، توصیه جدی به استعفا نباشد، بلکه می خواسته نشان دهد که اگر دست دولت در اداره امور و اصلاح سیاست ها باز نباشد و سایر نهادها خود را با یک سیاست مورد توافق هماهنگ نکنند، چاره ای جز استعفا و کنار رفتن نیست و از این طریق تبعات چنین اقدامی را به طرف برابر گوشزد کند، ولی اگر چنین قصدی نداشته هست، باید گفت که پیشنهاد مذکور متضاد با نشانه اعلام شده است در ابتدای جملات هست، و زیاد شبیه جدا کردن دستگاه از بدن بیمار هست. چرا؟
به این علت که انتخابات در کشور عزیزمان ایران تحت تأثیر مسابقه مستمر حزبی قرار ندارد که امروز استعفا داده شود و مثلاً دو هفته دیگر انتخابات برگزار شود. انتخابات غیر حزبی است و هیچ رقابتی سیاسی مستمری وجود ندارد و انتخابات از زمانی که افراد به صورت غیر رسمی اعلام حضور می کنند تا زمانی که یک نفر گزینش و وارد دفتر ریاست جمهوری شود، حدود یک سال طول می کشد. چنین پیشنهادی به منزله معطلی یک ساله امور است و معلوم است که در صورت اجرا، آینده کشور چه خواهد شد.
انتخابات در کشور عزیزمان ایران غیرحزبی است, راه‌حل/ فقط سیاست داخلی است ،
علت دیگر این است که انتخابات در جامعه ما نه تنها فصل الخطاب نیست، بلکه اول دعوا هست. در حقیقت فلسفه آن با چالش مواجه هست. چه در مرحله تأیید و رد صلاحیت ها که نامزدهای معرفی شده است مجموعه محدودی از جامعه را نمایندگی می کنند. حتی بعضی از همان افراد تأیید شده است نیز برحسب مصلحت تأیید می شوند که اگر گزینش و پیروز شوند در عمل و به صورت حقیقی به رسمیت آشنا نمی شوند به طوری که عده ای از همان ابتدا اعلام می کنند که عمر فرد گزینش شده است 6 ماه یا یک سال است!
نکته مهم تر ماجرا این است که وحدت در ساختار مدیریتی لزوماً مسأله را حل نمی کند. مگر نه آنکه در دولت احمدی نژاد این وحدت و انسجام در ساختار قدرت در حداکثر میزان خودش بود، بعد آیا سیاست خارجی و اقتصادی نه تنها موفقیتی نداشت، بلکه در حضیض بود؟ مسئله مهم نداشتن وحدت و انسجام متولیان ساخت رسمی نیست، بلکه وجود فاصله این ساختار با مردم و جامعه هست. هنگامی هم که می گوییم مردم، آنها را جدا نمی کنیم، خواست همه مردم فارغ از هر نوع فکر و اندیشه و رفتاری که دارند، باید محترم شمرده شود.
در جامعه‌ای که نسبت به احکام صادره آن تشکیک می‌شود و کسی نیز قادر به توجیه و اقناع افکار عمومی نیست و در نهایت هیچ پرونده مهمی در کشور مختومه نمی‌شود و پرونده‌ه
جامعه ای که حضور یک فرد زرتشتی را که منتخب شهروندان شهر (اعم از مسلمان یا زرتشتی) در شورای شهر تحمل نمی کند، نمی تواند با هیچ انتخاباتی به وحدت و انسجام برسد. عدم انسجام جامعه کشور عزیزمان ایران بازتاب های روشنی دارد. یکی از بااهمیت ترین آنها، فقدان رسانه رسمی تأثیرگذار هست. جامعه ای که تحت تأثیر رسانه های فرامرزی و از آن بدتر تحت تأثیر اخبار جعلی و دروغ هست، نمی تواند روی وحدت و اجماع را ببیند. البته راه حل آن بستن این فضاها نیست که عملاً نه ممکن است و نه مفید. بلکه راه حل آن معتبر کردن و آزاد کردن رسانه های رسمی است تا جایی جهت رسانه های بی اعتبار و منابع خبری دروغ باقی نماند.
در جامعه ای که نسبت به احکام صادره آن تشکیک می شود و کسی نیز قادر به توجیه و اقناع افکار عمومی نیست و در نهایت هیچ پرونده مهمی در کشور مختومه نمی شود و پرونده های مذکور همواره در اذهان عمومی باز می مانند، رسیدن به اجماع و وحدت در چنین شرایطی ممتنع خواهد بود.
انتخابات در کشور عزیزمان ایران غیرحزبی است, راه‌حل/ فقط سیاست داخلی است ،
در جامعه ای که خواست های عادی و معمولی مردم نادیده گرفته می شود و هنوز حضور بانوان در ورزشگاه ها و دیدن مسابقات، چالش مهمی در عرصه عمومی هست، چگونه می توان نسبت به دستیابی به انسجام و اجماع خوش بین بود؟ باید تغییری جدی در حوزه اختیارات و فلسفه حکومت کردن ایجاد شود. اینکه دولت در این مورد چه کاری باید انجام دهد، عنوان دیگری است که باید جداگانه به آن پرداخته شود.
واژه های کلیدی: خارجی | سیاست | اقتصادی | انتخابات | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
